سروصدای تمرین گروهی دختران تا بیرون باشگاه هم به گوش میرسد، اما اوج هیجان را داخل سالن ورزشی میتوان دید. دو نفر که قد و وزنی مشابه دارند، درمقابل یکدیگر قرار گرفتهاند. گویا برنامه امروز، مبارزه با حریف تمرینی است. دختر نوجوان با حرکت پا، لگد چرخشی میزند و میتواند از حریفش امتیاز بگیرد.
صدای تشویق چند دختر دیگر بلند میشود. بازی پایان مییابد و نوبت مبارزه دو نفر دیگر میرسد. اینجا یکی از باشگاههای ورزشی محله امامخمینی (ره) است که چهاردهنفر از دختران آن، مهرماه امسال در مسابقات کشوری کونگفو افتخار آفریدند و به مسابقات انتخابی تیم ملی راه یافتند.
خستگی تمرین امروز در چهرهاش کاملا مشخص است، اما میگوید تمرین خوبی بوده و این نوع مبارزه برای مسابقات انتخابی تیم ملی لازم است. ملیحه پاکزاد هفدهساله مقام دوم کشوری را در مسابقات کسب کرده است.
او از کودکی به ورزش علاقهمند بوده، بهطوریکه هیچیک از زنگهای ورزش را از دست نمیداده است. ملیحه بهدلیل انتخاب رشته تربیتبدنی در هنرستان، تجربه تمرین در رشتههای مختلف را دارد، اما ورزش برایش با کلاسهای شنا شروع شده است.
ملیحه سال گذشته درکنار کونگفو، رشته غریق نجات را هم آموزش دیده است؛ «شنا و کونگ فو هر دو ورزشهای موردعلاقهام هستند و میخواهم مدرک غریق نجات را بگیرم تا در استخرها بتوانم کار کنم. ناجیبودن را بسیار دوست دارم.»
او توضیح میدهد که به همه رشتههای ورزشی علاقهمند است و یکسالی هم هندبال بازی میکرده و تا مرحله مسابقات هم پیش رفته است، ولی یکباره تصمیمش عوض شده و رشته کونگفو را انتخاب کرده است؛ «اول بهصورت تفریحی وارد این رشته شدم، اما بعداز مدتی از شور و هیجان مبارزه خوشم آمد و نگاهم حرفهای شد.»
ملیحه مدت زیادی نیست که کونگفو کار میکند و در همین مدت علاوهبرمقام سوم استانی، مقام دوم کشوری را هم کسب کرده است؛ «مربیگری هدف نهایی من است و میخواهم درکنار غریق نجات بودن، مربی کونگفو نیز باشم. به نظرم نیاز نیست تمرکز فرد فقط در یک رشته ورزشی خلاصه شود و میتوان به علاقههای خود در چند رشته جواب داد.»
صورتش خیس عرق شده است. یسنا عبداللهی نوجوانی دوازدهساله است که مقام سوم مسابقه کشوری را کسب کرده است. او مقام اول استانی را نیز در کارنامه خود دارد. ورزش برای او از سهسال پیش شروع شد، هنگامیکه به پیشنهاد مادرش که معلم تربیتبدنی مدارس است، ژیمناستیک را شروع کرد.
یسنا از روزی میگوید که علاقهاش از ژیمناستیک به ورزش رزمی تغییر پیدا کرد؛ «ژیمناستیک حرکتهای کششی خوبی دارد و به انعطاف بدن کمک میکند، اما دیدن حرکات رزمی کونگفو در باشگاه سبب شد رشتهام را تغییر دهم.»
حدود دوسالی است که رشته کونگفو را انتخاب کرده و اکنون کمربند سبز دارد. او توضیح میدهد: یک بار در رشته ژیمناستیک توانستم مقام اول مسابقات ناحیه ۲ آموزشوپرورش را کسب کنم، اما شیرینی برد در مسابقات کونگفو برایم مزه دیگری دارد.
یسنا در کنار کونگفو رشته والیبال را نیز دنبال میکند؛ به همین دلیل هر روز هفته بعدازظهرهایش را در باشگاه میگذراند؛ میگوید: والیبال بیشتر برایم جنبه تفریحی دارد و تمرکزم را روی کونگفو گذاشتهام.
حضور سه خواهر در باشگاه چندان عجیب نیست. آیدا، یلدا و عالیه بهترتیب هشت، یازده و شانزده سال دارند. کونگفو برای همه آنها از سه سال پیش شروع شده است. آیدا، خواهر کوچکتر، مقام سوم کشور و اول استان را دارد. او میگوید: علاقهام به ورزش با دیدن خواهران بزرگترم شکل گرفت و امیدوارم روزی بتوانم مربی شوم.
یلدا که چندسالی بزرگتر است، درباره تمرینهای زیادش با عالیه میگوید: کمکهای عالیه خواهرم سبب شد در این رشته حرفهایتر شوم و مقام اول استان و مقام سوم کشور را به دست آوردم؛ همچنین در مسابقات بینسبکی، مقام سوم از آن من شد.
عالیه که شانزدهساله است و کونگفو را جدیتر گرفته، توضیح میدهد: قبل از این والیبال بازی میکردم و خیلی دوست داشتم در این رشته پیشرفت کنم تا اینکه با کونگفو آشنا شدم و معنای تمرین و ورزش برایم تغییر کرد.
او که مقام سوم کشور، اول استان و سوم بینسبکی را دارد، میگوید: هنگامیکه کمربند قهوهای را گرفتم، تمرینهایم سختتر و بیشتر شد؛ بههمیندلیل به پیشنهاد مربیام تابستان امسال در باشگاه کمکاستاد بودم و امیدوارم بهزودی کمربند مشکی بگیرم، سپس در عرصه مربیگری وارد شوم.
بهاره حیدری سیزدهساله بود که پا به توپ شد و در بازی فوتسالِ زنگ ورزش مقابل مربی مدرسه، استعداد خودش را نشان داد و توانست عضو باشگاه سپاهان شود و در مسابقات لیگ شرکت کند.
او چندسال بعد رشته دوومیدانی را انتخاب کرد و اکنون که ۲۲سال دارد، پنجسالی میشود که در رشته کونگفو فعالیت میکند و مقام دوم و سوم استان و سوم کشور، نتیجه حضور او در این رشته ورزشی است.
کونگفو را آگاهانه انتخاب کردم. تحقیق کرده بودم و میدانستم این رشته رزمی فقط مبارزه یا حرکات نمایشی نیست
بهاره دان یک کونگفو را دارد و دانشجوی سال آخر رشته تربیتبدنی است. میگوید: کونگفو را آگاهانه انتخاب کردم. تحقیق کرده بودم و میدانستم این رشته رزمی فقط مبارزه یا حرکات نمایشی نیست و هردو را با هم دارد و میتواند همانی باشد که میخواهم.
او خاطره جالبی از یادگیری این رشته رزمی دارد. تعریف میکند: یک روز که به خانه برمیگشتم، یک نفر در خیابان مزاحمم شد. اول به او اخطار دادم، اما گوشش بدهکار نبود؛ برای همین از یک فن استفاده کردم. مزاحم ترسید و پا به فرار گذاشت.
بهاره میخواهد تحصیلاتش را تا کارشناسی ارشد ادامه دهد و مربی شود تا ورزشکاران را از سن کم در مسیر استعدادشان پرورش دهد.
ژیلا شعبانی مدیر و مربی این باشگاه ورزشی است. او مدارک مختلف مربیگری مانند آمادگی جسمانی، فیتنس، ژیمناستیک، دان دو تکواندو و دان شش کونگفو را دارد. بیشتر از سی سال است رزمی کار میکند و از سال۷۹ باشگاهی در محله امامخمینی (ره) دارد.
میگوید: زمانیکه شروع کردم، هردو حوزه قهرمانی و مربیگری را دوست داشتم؛ بالاخره تصمیمم را گرفتم و بهسمت مربیگری آمدم و اکنون نماینده رسمی فول کونگفو بانوان استان هستم.
شعبانی در جوانی در رشته پزشکی قبول شده است، اما بهدلیل اینکه باید برای ادامه تحصیل به پایتخت میرفت، پدرش مخالفت کرد و همین موضوع سبب میشود علاقه او به ورزش بیشتر از گذشته پروبال بگیرد؛ «از این موضوع به هیچ عنوان پشیمان نیستم و حتی اگر به عقب برگردم، بهجای پزشکی ورزش را انتخاب میکنم؛ چون افرادی را آموزش دادهام که هرکدامشان در کونگفو حرفی برای گفتن دارند و میتوانند بسیار قوی در مسابقات ظاهر شوند.»
تعداد هنرجوهایش در این سالها آنقدر زیاد است که شمارشان را ندارد. شعبانی میگوید: هر سال شاهد موفقیت تعدادی از آنها در مسابقات استانی و کشوری هستم. امسال نیز چهاردهنفر از دختران از سن هفت تا ۲۲سال در مسابقات کشوری خوش درخشیدند. اطمینان دارم تعدادی از آنها از ملیپوشان خوب کشور خواهند شد.
* این گزارش سهشنبه ۵ دیماه ۱۴۰۲ در شماره ۵۴۹ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.